Σε αδιέξοδο οδηγούνται οι αγρότες αναφορικά με το πρόβλημα της αδυναμίας εύρεσης εργατικών χεριών για τις καλλιέργειες τους. ‘’Χωράφια ερημώνουν και καλλιέργειες εγκαταλείπονται” αναφέρουν χαρακτηριστικά αγροτικοί σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα. Οι μετανάστες εργάτες γης εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα και κατευθύνονται σε άλλες χώρες της Ευρώπης (οι περισσότεροι έχουν ως προορισμό την Ιταλία) όπου επικρατούν ευνοϊκότερες συνθήκες εργασίας καθώς και ένα ολοκληρωμένο καθεστώς νομιμοποίησης.
Η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται δραματική από πολλούς αγροτικούς συνεταιρισμούς. Στον νομό Ηρακλείου της Κρήτης, κάνουν λόγο για “εφιαλτική” κατάσταση ειδικότερα από το φθινόπωρο και έπειτα με τις ελαιοκαλλιέργειες και τις αμπελοκαλλιέργειες να κινδυνεύουν να μείνουν ασυγκόμιστες. Το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα αισθητό από τώρα και στα πρώιμα κηπευτικά τα οποία σχεδόν ‘’σαπίζουν’’ μέσα στα θερμοκήπια. “Η μη εύρεση άμεσης λύσης από την κυβέρνηση αποτελεί απειλή για μια μεγάλη οικονομική καταστροφή” επισημαίνουν όλοι οι φορείς στην Κρήτη.
Πώς οδηγηθήκαμε όμως σε αυτή την κατάσταση;
Η απάντηση είναι σύνθετη. Οι ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης και οι καλύτερες οικονομικές απολαβές ήταν ζητήματα τα οποία άρχισαν να απαιτούν οι εργάτες από την περσινή χρονιά στις αγροτικές περιοχές του νομού Ηλείας, χωρίς όμως να υπάρχει ανταπόκριση. Έτσι, η μαζική “φυγή” τους τον τελευταίο χρόνο φαίνεται να έχει ‘’ταρακουνήσει’’ για τα καλά τους παραγωγούς, οι οποίοι ζητούν απεγνωσμένα εργατικά χέρια.
Επιπλέον, χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και ακόμη περισσότερο η Ιταλία, έχουν προχωρήσει σε σημαντικές παρεμβάσεις για την νομιμοποίηση των μεταναστών. Η Ιταλία πλέον έχει ανοίξει το δρόμο της μόνιμης νομιμοποίησής τους καθώς και της οικογενειακής επανένωσης, αιτήματα απαγορευτικά στην Ελλάδα.
Πώς θα βρεθεί αποτελεσματική λύση;
Εδώ η απάντηση είναι ακόμη πολυπλοκότερη. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα με ημίμετρα και μερικές παρεμβάσεις όπως η προσφορά κάποιων περιορισμένων δικαιωμάτων στους εποχικούς εργάτες. Όπως αντιλαμβανόμαστε, οι άλλες χώρες αρχίζουν να θεωρούν απαραίτητους τους μετανάστες και τους εργάτες γης για τις οικονομίες τους, γι’ αυτό τους προσφέρουν περισσότερα. Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ωράρια, καλύτεροι μισθοί, διαδικασίες μόνιμης νομιμοποίησης είναι τα ελάχιστα που πρέπει να προσφερθούν.
“Το πρόβλημα παραμένει εντονότερο από ποτέ” επισημαίνουν όλοι οι φορείς του αγροτικού κλάδου, γι’ αυτό η υιοθέτηση μεταρρυθμίσεων κρίνεται αναγκαία ειδικότερα τώρα που βρισκόμαστε υπό την απειλή μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.
