Η διαφυλλική θρέψη αφορά την εφαρμογή θρεπτικών στοιχείων στα φυτά μέσω ψεκασμού των φύλλων τους. Οι διαφυλλικοί ψεκασμοί μπορούν να αξιοποιηθούν για τη γρήγορη αφομοίωση θρεπτικών στοιχείων από την καλλιέργεια. Αυτή η μέθοδος θρέψης έχει, ασφαλώς, ορισμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Οφέλη της εφαρμογής διαφυλλικών ψεκασμών

Τα κύρια πλεονεκτήματα των διαφυλλικών ψεκασμών συνοψίζονται παρακάτω: 

  • Μπορεί να αυξηθεί η αφομοίωση θρεπτικών στοιχείων από την καλλιέργεια. Αυτό συμβαίνει καθώς τα θρεπτικά στοιχεία εισχωρούν ταχύτερα στον φυτικό οργανισμό όταν παρέχονται στην καλλιέργεια μέσω διαφυλλικού ψεκασμού.
  • Μπορεί να γίνει πιο στοχευμένη εφαρμογή των θρεπτικών στοιχείων, εστιάζοντας πρώτα στα φυτά που έχουν εκδηλώσει σημάδια τροφοπενίας σε κάποιο θρεπτικό στοιχείο ή σε αυτά τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμο στάδιο του βιολογικού τους κύκλου και έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις σε κάποιο συγκεκριμένο θρεπτικό στοιχείο από τα υπόλοιπα φυτά που βρίσκονται στην εκμετάλλευση. 
  • Έχουν μεγαλύτερη ελαστικότητα ως προς τον χρόνο εφαρμογής τους. Παρέχεται δηλαδή η δυνατότητα διορθωτικών παρεμβάσεων μέσω διαφυλλικών ψεκασμών με σκοπό τη διόρθωση θρεπτικών ανισορροπιών στην καλλιέργεια. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι διαφυλλικοί ψεκασμοί παρέχουν περιορισμένες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη βασική λίπανση.
  • Μπορούν να μειωθούν κάποιες από τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον όπως είναι η αύξηση της αλατότητας του εδάφους, η ρύπανση του εδάφους και των επιφανειακών υδάτων κλπ. Τα προβλήματα αυτά σχετίζονται άμεσα με την αλόγιστη χρήση λιπασμάτων. 

Μειονεκτήματα διαφυλλικών ψεκασμών

Τα μειονεκτήματα των διαφυλλικών ψεκασμών απαιτείται να λαμβάνονται υπόψη κατά τη σύνθεση του προγράμματος θρέψης της καλλιέργειας. Τα κύρια μειονεκτήματά τους συνοψίζονται παρακάτω: 

  • Χαμηλή διαθεσιμότητα θρεπτικών στοιχείων. Όπως προαναφέρθηκε, οι διαφυλλικοί ψεκασμοί αξιοποιούνται συμπληρωματικά στη βασική λίπανση και παρέχουν μόνο μικρές ποσότητες θρεπτικών στοιχείων στην καλλιέργεια καθώς η ποσότητα θρεπτικών στοιχείων που μπορούν να αφομοιωθούν διαμέσου των φύλλων είναι περιορισμένη. 
  • Κίνδυνος δημιουργίας ζημιάς στην καλλιέργεια (π.χ. τοξικότητες, εγκαύματα στα φύλλα κλπ). Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν η συγκέντρωση του διαλύματος υπερβαίνει τα μέγιστα όρια ανοχής των φυτών, όταν ο διαφυλλικός ψεκασμός γίνεται σε μη ιδανικές περιβαλλοντικές συνθήκες ή και όταν δεν έχει ελεγχθεί η δυνατότητα συνδυασμού ανάμεσα στα σκευάσματα που θέλουμε να ψεκάσουμε.
  • Αυξημένο κόστος εφαρμογής. Τα σκευάσματα που είναι κατάλληλα και προορίζονται για εφαρμογή μέσω διαφυλλικών ψεκασμών και πρέπει να είναι υδατοδιαλυτά, συνήθως έχουν υψηλότερο κόστος αγοράς και επίσης απαιτούν περισσότερες από μια εφαρμογές για καλύτερα αποτελέσματα. Συχνά αυτού του είδους σκευάσματα χαρακτηρίζονται από χαμηλότερες δόσεις σε σχέση με τα κοινά λιπάσματα.
  • Αποτελεί μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία η οποία μπορεί σε συνδυασμό με την ανάγκη για πολλαπλές επεμβάσεις να αυξήσει το συνολικό κόστος των εργατικών στην καλλιέργεια σε σχέση με τις συμβατικές μεθόδους λίπανσης.