Συνήθως, στη θερμοκηπιακή καλλιέργεια του κολοκυθιού προτιμάται να γίνεται απευθείας φύτευση των σποροφύτων στο έδαφος μαζί με τη μπάλα χώματος, προσπαθώντας να μην δημιουργούνται πληγές στις ρίζες των φυτών, ενώ η απευθείας σπορά αποφεύγεται να εφαρμόζεται. Για την παραγωγή των σποροφύτων καλό είναι να επιλέγονται σπόροι που είναι μέχρι 3 ετών και να είναι απολυμασμένοι για την αποφυγή εκδήλωσης ασθενειών στην καλλιέργεια.
Τα ποσοστά σχετικής υγρασίας του σπορίου θα πρέπει να διατηρούνται μεταξύ 65 - 75% και να μην υπερβαίνεται για την αποφυγή προβλημάτων με ασθένειες οι οποίες προκαλούν τήξεις των φυταρίων.
Καλλιέργεια κολοκυθιού στο θερμοκήπιο
Στην περίπτωση που η ατμόσφαιρα εμπλουτίζεται με CO2, τότε αυτό θα πρέπει να ρυθμίζεται ώστε να υπάρχει σε συγκεντρώσεις μεταξύ 900 -1000 ppm ώστε να ευνοήσουν την ανάπτυξη των σποροφύτων. Τα φυτά παραμένουν στο χώρο του σπορείου εως ότου αποκτήσουν 4 πραγματικά φύλλα και στη συνέχεια μεταφυτεύονται στην τελική τους θέση. Αυτό το διάστημα μπορεί να διαρκέσει από 3 εως 5 εβδομάδες. Η πρώτη συγκομιδή των καρπών γίνεται 40-60 ημέρες μετά τη φύτευση των σποροφύτων στην τελική τους θέση. Το διάστημα αυτό επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον και κυρίως από τη θερμοκρασία ατμόσφαιρας και υποστρώματος.
Ενδεικτικά, στην περίπτωση που ο παραγωγός επιθυμεί να συγκομίσει όψιμα αργά το φθινόπωρο, τότε τα φυτά θα πρέπει να μεταφυτεύονται στην τελική τους θέση κατά την περίοδο από τα τέλη του Αυγούστου μέχρι και τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Πριν τη μεταφύτευση των σποροφύτων στην τελική τους θέση στο χωράφι θα πρέπει πάντα να προηγείται περίοδος σκληραγώγησης, όπου τα φυτά θα πρέπει σταδιακά να εκτίθενται για λίγες ώρες στις συνθήκες του εξωτερικού χώρου καθώς επίσης και να μειώνεται η συχνότητα των αρδεύσεών τους.
Η καλλιέργεια του κολοκυθιού σε συστήματα εκτός εδάφους κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος κυρίως λόγω των υψηλών αποδόσεων που μπορεί να προσφέρει, καθώς επίσης και λόγω της δυνατότητας απαλλαγής από προβλήματα που σχετίζονται με το έδαφος, όπως είναι διάφορες ασθένειες ή υψηλές συγκεντρώσεις αλάτων. Συνήθως, σε αυτά τα συστήματα καλλιέργειας του κολοκυθιού ως υπόστρωμα αξιοποιείται ο πετροβάμβακας, όμως μπορούν να αξιοποιηθούν και άλλα υλικά όπως είναι ο περλίτης, ο βερμικουλίτης, η ελαφρόπετρα κλπ. Τα συστήματα που προτιμώνται για την καλλιέργειά του εκτός εδάφους είναι κυρίως το NFT, καθώς λόγω του σχετικά σύντομου καλλιεργητικού κύκλου της καλλιέργειας και του σχετικά μικρού μεγέθους τους, αυτά τα συστήματα είναι πιο βολικά από άποψη διαχείρισης και κόστους εγκατάστασης.
Στην περίπτωση καλλιέργειας σε πλάκες πετροβάμβακα, οι σπόροι σπέρνονται απευθείας σε κύβους πετροβάμβακα. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις υποστρωμάτων, τα σπορόφυτα της κολοκυθιάς παράγονται σε ατομικά γλαστράκια, δίσκους σποράς κλπ, όπως γίνεται και στην περίπτωση της καλλιέργειάς της στο έδαφος. Τα σπορόφυτα της κολοκυθιάς σε αυτά τα συστήματα συνήθως μεταφυτεύονται δύο με τρεις εβδομάδες μετά από το φύτρωμα του σπόρου. Στα υδροπονικά θερμοκήπια φυτεύονται συνήθως 1500-2200 φυτά ανά στρέμμα, ρυθμίζοντας την πυκνότητα των φυτών στο υπόστρωμα. Συνήθως οι αποστάσεις φύτευσης σε αυτά τα συστήματα καλλιέργειας κυμαίνονται μεταξύ 40-80 cm, ενώ οι γραμμές μπορούν να απέχουν μεταξύ τους ή να διατάσσονται ανά ζεύγη. Στη δεύτερη περίπτωση, οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών κυμαίνονται μεταξύ 50-80 cm ενώ το πλάτος των διαδρόμων μεταξύ δύο ζευγών κυμαίνεται μεταξύ 1-1,5 m.
