Το λάχανο καλλιεργείται για την κεφαλή του. Πιστεύεται ότι κατάγεται από την Ευρώπη όπου και αυτοφύεται. Η παγκόσμια παραγωγή το έτος 2010 έφτασε τα 58 εκ. τόνους, με κυριότερες χώρες παραγωγής την Κίνα, την Ινδία, Κορέα, Ρωσία κ.α. Στην χώρα μας το λάχανο καλλιεργείται σε έκταση 67χιλ. στρέμματα δίνοντας παραγωγή 187.000 τόνους. Το λάχανο περιέχει σημαντική ποσότητα βιταμίνης C. Έχει χαμηλά λιπαρά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δίαιτες. Επίσης το λάχανο έχει και αντικαρκινικές ιδιότητες.
Το λάχανο είναι φυτό δροσερών εποχών του έτους και αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Θερμοκρασίες έως -10 βαθμούς κελσίου για μικρό χρονικό διάστημα δεν προκαλούν σοβαρές ζημιές στα φυτά. Η ιδανική θερμοκρασία αύξησης και ανάπτυξης των φυτών είναι 15-18 βαθμούς κελσίου. Το λάχανο μπορεί να καλλιεργηθεί σε διάφορους τύπους εδαφών. Συνήθως προτιμούνται εδάφη ελαφρά ως μέσης σύστασης , πλούσια σε οργανική ουσία και υγρασία, με PH 6-6,5.
Καλλιεργητικές Πρακτικές: Η εγκατάσταση της καλλιέργειας γίνεται με μεταφύτευση σπορόφυτων στον αγρό. Η σπορά γίνεται σε ψυχρά σπορεία , τα φυτά αναπτύσσονται στο σπορείο για 4-6 εβδομάδες και στη συνέχεια μεταφυτεύονται στο χωραφι. Οι αποστάσεις φύτευσης κυμαίνονται από 90 έως 100 cm μεταξύ των γραμμών και 30-40 cm μεταξύ των φυτών πάνω στη γραμμή φύτευσης.
Για το καθορισμό της λίπανσης πρέπει να ληφθεί υπόψη η γονιμότητα του εδάφους και οι απαιτήσεις του φυτού σε θρεπτικά στοιχεία. Αν δεν έχει προηγηθεί ανάλυση εδάφους , συστήνεται η ενσωμάτωση πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας 6-8,5 κιλά Ν/στέμμα, 6-8 κιλά P/στρέμμα και 3-9 κιλά Κ/στρέμμα. Συχνά παρατηρούνται συμπτώματα από έλλειψη Βορίου και Μολυβδαινίου.
Η άρδευση είναι κύριος παράγοντας για την επιτυχή βλαστική ανάπτυξη, παραγωγή και ποιότητα των κεφαλών. Η ανάπτυξη του λάχανου είναι πολύ γρήγορη και οι ρίζες του είναι επιφανειακές. Είναι λίγο ανθεκτικό στην ξηρασία αλλά απαιτεί σταθερή υγρασία σε όλη την διάρκεια της καλλιέργειας. Στο στάδιο της μεταφύτευσης και της ανάπτυξης των κεφαλών η άρδευση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Μεγαλύτερη ζημιά στην καλλιέργεια από τα ζιζάνια, είναι στο στάδιο αμέσως μετά τη φύτευση στο χωράφι ή όταν έχουν φυτρώσει οι σπόροι και αρχίσουν να αναπτύσσονται. Σε αυτό το στάδιο μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και χρειάζονται πολλά θρεπτικά συστατικά. Έτσι ο ανταγωνισμός που υπάρχει με τα ζιζάνια καθυστερεί αρκετά την ανάπτυξή τους. Η καταστροφή των ζιζανίων γίνεται με σκαλίσματα. Η εδαφοκάλυψη είναι και αυτός ένας τρόπος αντιμετώπισης των ζιζανίων, αλλά είναι ιδιαίτερα ακριβή μέθοδος και επιπλέον δεν εξασφαλίζεται καλός αερισμός στο εσωτερικό του εδάφους. Καλύτερα να γίνονται σκαλίσματα που βοηθούν στον αερισμό του εδάφους. Τα σκαλίσματα πρέπει να γίνονται με προσοχή και ελαφρά γιατί υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού των ριζών.
Η συγκομιδή του λαχάνου γίνεται όταν η κεφαλή αποκτήσει το τελικό μέγεθος της και είναι συνεκτική. Η κεφαλή κόβεται στη βάση του φυτού και καθαρίζεται από τα εξωτερικά φύλλα. Ακολουθεί πρόψυξη στους 4-5 βαθμούς κελσίου και τοποθέτηση σε ψυγεία με θερμοκρασία 0 βαθμών κελσίου και σχετική υγρασία 90-95%. Στις συνθήκες αυτές το λάχανο μπορεί να διατηρηθεί για 3 μήνες.
Οι κυριότερες ασθένειες που προσβάλλουν το λάχανο είναι η καρκίνωση των σταυρανθών, ο περονόσπορος, η σκωρίαση, το ωίδιο και η αλτερνάρια.
Από τους εχθρούς ενδεικτικά αναφέρονται η πιερίδα του λαχάνου, η υλεμυια, οι αφίδες και το σκαθάρι του λαχάνου.
Πιο συγκεκριμένα :
Πηγές :
ΤΕΧΙΝΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Msc ΓΕΩΠΟΝΟΣ, ΓΠΑ
ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΛΑΧΑΝΟΚΟΜΙΑ , ΔΡ. ΕΛΕΝΗ ΚΑΛΟΡΙΖΟΥ, ΔΡ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ
