Η τριανταφυλλιά είναι το πιο δημοφιλές καλλωπιστικό φυτό. Έχει την πρώτη θέση στην εμπορία δρεπτών ανθέων. Ζουν για πολλά χρόνια και η περίοδος της άνθισης τους είναι από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Έχει γυαλιστερό και πράσινο φύλλωμα και αιχμηρά αγκάθια. Υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικά είδη τριανταφυλλιάς με λουλούδια σε πολλά χρώματα και σχήματα. Μπορούμε να τα τοποθετήσουμε σε βάζα αλλά και να φτιάξουμε πολύ όμορφες συνθέσεις.
Η καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς χρειάζεται και την κατάλληλη προετοιμασία εδάφους. Πρέπει να φροντίσουμε για την εγκατάσταση αποστραγγιστικού συστήματος που είναι αναγκαίο για την καλλιέργεια της. Ξεκινάμε με μια βαθιά άροση σε βάθος 20-30 cm . Προσθέτουμε κοπριά σαν οργανική ουσία περίπου 50% και άμμο. Το έδαφος μας πρέπει να έχει 50% άμμο.
Γίνεται η προσθήκη ποταμίσιας άμμου. Σύμφωνα πάντα με την ανάλυση του εδάφους πρέπει να προσθέσουμε και ανόργανα λιπάσματα. Κατά την βασική λίπανση σκορπίζονται στο έδαφος και ενσωματώνονται σε αυτό με όργωμα και συνήθως είναι 150 - 200 kg υπερφωσφορικό και 50 kg θειικό κάλιο. Πρέπει να γίνει και απολύμανση του εδάφους για την προστασία από παθογόνα. Οι τρόποι απολύμανσης που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι η απολύμανση με ατμό και η απολύμανση με χημικές ουσίες (βρωμιούχο μεθύλιο, Vapam κ.τ.λ.).
Η φύτευση της τριανταφυλλιάς μέσα στο θερμοκήπιο γίνεται σε μονές ή διπλές γραμμές με πυκνότητα 7-9 φυτά ανά τετραγωνικό μέτρο. Ανάλογα με την ποικιλία, τις κλιματολογικές συνθήκες και το σύστημα καλλιέργειας που επιλέγουμε η πυκνότητα φύτευσης διαφέρει. Ο προσανατολισμός των γραμμών φύτευσης είναι Βορράς- Νότος όταν η περιοχή δεν δέχεται πολύ ηλιοφάνεια.
Όταν φυτεύουμε σε μονές γραμμές η απόσταση μεταξύ των γραμμών είναι 1,60 και η απόσταση πάνω στη γραμμή 11-15 cm. Μπορούμε να διατηρήσουμε τα φυτά της τριανταφυλλιάς μέχρι την φύτευση τους στο ψυγείο στους 20 βαθμούς συσκευασμένα σε χαρτόκουτα και σφραγισμένα με χαρτί πολυαιθυλενίου. Η καλύτερη περίοδος για την φύτευση της τριανταφυλλιάς τέλος χειμώνα ή αρχές της άνοιξης. Στα αδύνατα φυτά, κλαδεύουμε όλα τα κλαδιά που προέρχονται πόδι και ακολουθεί άρδευση με άφθονο νερό. Πριν ξεκινήσει η φύτευση θα πρέπει από το φυτό να αφαιρεθούν βλαστοί και ρίζες που έχουν καταστραφεί ή δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
Στην αρχή του Σεπτέμβρη γίνεται και το πρώτο κλάδεμα για να αρχίσουμε να παίρνουμε παραγωγή. Στην επιχειρηματική ανθοκομία, το κλάδεμα γίνεται με το κόψιμο των ανθών στο κατάλληλο ύψος και με το κορφολόγημα των αδύνατων βλαστών. όταν τελειώνει η παραγωγική περίοδος πρέπει να κάνουμε αυστηρό κλάδεμα στα φυτά μας. Το ύψος κοπής είναι 60-90 cm από το έδαφος ανάλογα με την ποικιλία. Την παραγωγή την παίρνουμε μετά το κλάδεμα. Επιπλέον κάθε 3-4 χρόνια κάνουμε και το κλάδεμα της ανανέωσης όπου αφαιρούμε όλους τους παλιούς βραχίονες, οι άρρωστοι κ.λπ.. Το κλάδεμα αυτό γίνεται κάθε 3-4 χρόνια , στο τέλος της παραγωγικής περιόδου. Πολύ σημαντικό είναι να θυμόμαστε σαν γενική αρχή του κλαδέματος, ότι το κόψιμο γίνεται 1-2 cm πάνω από το τελευταίο0 μάτι.
Για την λίπανση της τριανταφυλλιάς λαμβάνονται πολλά πράγματα υπόψιν. Μπορούμε να προσθέσουμε το φώσφορο στη βασική λίπανση και να έχουμε επάρκεια για 4 χρόνια περίπου. Κατά την βασική λίπανση σκορπίζονται στο έδαφος και ενσωματώνονται σε αυτό με όργωμα και συνήθως είναι 150 - 200 kg υπερφωσφορικό και 50 kg θειικό κάλιο. Η σχέση άζωτο: κάλιο θα πρέπει να είναι 1:1. Μπορούμε να προσθέσουμε σίδηρο 3-4 φορές το χρόνο σε χηλική μορφή. Οι ανάγκες του φυτού σε μαγγάνιο και ψευδάργυρο καλύπτονται εάν γίνουν 2-3 ψεκασμοί σε μυκητοκτόνα που περιέχουν τα στοιχεία αυτά , για παράλληλα καταπολέμηση μυκητολογικών ασθενειών.
Μετά από περίπου 20 ημέρες μετά τη φύτευση πρέπει να κάνουμε συχνά ποτίσματα ώστε να διατηρούμε την υγρασία του θερμοκηπίου κοντά στο 90%. Αφού περάσει το χρονικό διάστημα αυτών των 20 ημερών , ελαττώνονται τα ποτίσματα , αυξάνεται η θερμοκρασία και η σχετική υγρασία διατηρείται στο 70%. Το φυτό έχει ανάγκη από 15-50 m3 νερό / στρέμμα / εβδομάδα ανάλογα με την ποικιλία και την εποχή του έτους. Ανάλογα με τον τύπο του εδάφους υπολογίζουμε και την ποσότητα της άρδευσης
Η συγκομιδή μπορεί να γίνει με 2 τρόπους ανάλογα με την ποικιλία. Κόβονται ως κλειστά μπουμπούκια και ξεδιπλωμένα πέταλα. Όταν η ποικιλία μας έχει μεγάλα άνθη τα αφήνουμε να ανοίξουν και μετά τα συγκομίζουμε. Στις ποικιλίες με μικρά άνθη τα συγκομίζουμε όταν είναι κλειστά τα άνθη. Η θέση που τα κόβόβουμε είναι 2 τριαντάφυλλα πάνω από το σημείο που σκάει ο βλαστός. Το κόψιμο σε αυτό το σημείο, αρχίζει από το φθινόπωρο, μετά το καλοκαιρινό κλάδεμα και συνεχίζεται μέχρι το τέλος του χειμώνα - αρχές άνοιξης. Περίπου στα τέλη Φεβροθαρίου τα άνθη τα κόβουμε κάτω από το σημείο που σκάει ο βλαστός. Η κοπή γίνεται συνήθως τις πρωινές ώρες ή και τις απογευματινές όπου υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα υδατανθράκων στα φύλλα.
Όταν κόψουμε τα τριαντάφυλλα τα φύλλα τους τα τοποθετούμε σε φύλλα πλαστικού. Τα στελέχη τους τα βάζουμε σε δοχείο με νερό που περιέχει κιτρικό οξύ ή χλώριο. Στη συνέχεια μπαίνουν στο ψυγείο σε θερμοκρασία 3-4 °C μέχρι να οδηγηθούν στο συσκευαστήριο.
Ο τετράνυχος είναι από τους πιο σοβαρούς εχθρούς της τριανταφυλλιάς. Κάνει την εμφάνιση του με κίτρινες κηλίδες στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Ακόμη οι αφίδες (μελίγκρες), οι οποίες προσβάλλουν τα τρυφερά μέρη του φυτού και προκαλούν μαρασμό και αναδίπλωση των φύλλων, αλλά και των μπουμπουκιών., ανθοφόρους οφθαλμούς).Οι θρίπες, η ψώρα και οι νηματώδεις μπορούν να προσβάλουν την τριανταφυλλιά. Από μυκητολογικές ασθένειες, η πιο συχνή στις τριανταφυλλιές είναι το ωίδιο, το οποίο προκαλείται κυρίως από το πότισμα των φύλλων και εμφανίζεται σαν ένα λευκό χνούδι στα φύλλα, στα μπουμπούκια και στους βλαστούς. Άλλες ασθένειες που προσβάλλουν την τριανταφυλλιά είναι ο περονόσπορος, η μαύρη κηλίδα, ο βοτρύτης, το βερτιτσίλιο και η σκωρίαση.
Πηγές:
Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ, ΙΩΑΝΝΟΥ Κ. ΝΟΥΣΗ, γεωπόνου
Η ΤΡΙΑΝΑΤΑΦΥΛΛΙΑ, Magrini Gigliola
Η καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς
